Fotografia w pracy z dziećmi

W fotografii – tej najprostszej, cyfrowej, wykonywanej przy użyciu zwykłych „małpek” a nie zaawansowanych lustrzanek – ważne jest, po pierwsze, działanie, dopiero potem – zdjęcie. To działanie indywidualne, kreatywne, swobodne, rozwijające aktywność twórczą rozumianą, przede wszystkim, jako „wyrażanie siebie” nieskrępowane z góry narzuconymi regułami. 

Polecam artykuł Agnieszki Pajączkowskiej o metodzie edukacyjnej w rozwoju twórczości fotograficznej dzieciaków (brzmi bardzo naukowo, ale napisane zrozumiale:)

Całość TUTAJ  

Źródło: projekt polska.doc

Rozmowa z Adamem Lachem

“Pamiętajmy, że fotoreportaż może stawiać tezę bądź pytanie. To, co istotne, należy to mówić w autorski sposób” (A. Lach)

Warto przeczytać na Świecie Obrazu.

"Dno oka"

Książki świetne dzielą się – jak kobiety – na dwie kategorie. Te, które uwodzą cię bez pamięci i bez rozumu, oraz te, którym zadajesz trudne pytania po to tylko, żeby na końcu stwierdzić, że traciłeś cenny czas. „Dno oka” Wojciecha Nowickiego należy do trzeciej – najlepszej – kategorii. Im dłużej mnie ona uwodzi, tym więcej pytań stawiam. Jemu, sobie, nam. Wszystkim dotkniętym przez fotografie.
Polecam recenzję Michała Markowskiego. Przeczytałem ją kilka dni temu w Tygodniku Powszechnym, ale trzyma za gardło do dziś. Książka Wojciecha Nowickiego to najbliższy, obowiązkowy zakup każdego „fotoamatora” z parciem na artyzm. I coś mi się widzi, że to taka druga „O fotografii” Susan Sontag, lecz made in Poland.
Spotkanie autorskie w ramach Miesiąca Fotografii - 10.05.2010 r.

Wywiad z Rafałem Milachem

Rozmowa o najnowszym projekcie Rafała Milacha "Czarne Morze Betonu", ale nie tylko. Warto.

I love Poland

2 grudnia ukazuje się album z fotografiami Mariusza Foreckiego, tekstami Michała Buchowskiego oraz Marka Krajewskiego  „I love Poland”. Bardzo lubię świadomą, pogłębioną i wielopłaszczyznową analizę postaw  i zachowań społecznych, bez znaczenia, czy to w formie tekstu, czy obrazu. Tego rodaju fotografia najbliższa jest mojej wrażliwości i stylistyce, przede wszystkim zaś trafnie odpowiada na pytanie „dlaczego łapiesz za aparat”? Właściwie jaki jest zasadniczy sens fotografii? Jeśli nasza twórczość skupia się wyłącznie na jej aspekcie wewnętrznym – rejestracji przeżyć, stanów świadomości i podświadomości autora, to co tak naprawdę po sobie zostawiamy? Można powiedzieć - sztukę, twórczość. Minor White i Paul Caponigro bez wątpienia, są wielkimi wizjonerami, fotografami, artystami. Niemniej, dla mnie osobiście, najważniejszą istotą fotografii jest przekaz, inteligentna, wnikliwa, autorska rejestracja świata w jakim przyszło nam żyć - tu i teraz. Chociażby po to, by zrozumieć…